Το σκάνδαλο Novartis επωάζεται για χρόνια, όπως φαίνεται. Στην χώρα της ατιμωρησίας λέγεται και σκευωρία. Βγήκε στην επιφάνεια με διεθνή χαρακτηριστικά. Δωροδοκίες, δωροληψίες, μάρτυρες, καταθέσεις, κ.λ. όπως γράφτηκε σε διεθνή και εγχώρια μέσα ενημέρωσης και ότι η δικαστική έρευνα συνεχίζεται.
Στην Ελλάδα το σκάνδαλο έχει και άλλα χαρακτηριστικά, ίδιον της νοοτροπίας μας. Κατά πρώτο λόγο, είναι ένα σκάνδαλο, που συνεχίστηκε και μέσα στην κρίση. Εθισμός στη σήψη ακόμη και όταν η κοινωνία μας υποφέρει.
Σκάνδαλα, σπατάλες, κ.λ. ενίσχυσαν τη διάρκεια της κρίσης και υποβάθμισαν ακόμη τους θεσμούς. Άλλοι λοιπόν ατιμώρητοι απολαμβάνουν και ενισχύουν τα δημόσια λάφυρά τους και γεμίζουν ακόμη τις τσέπες τους. Άλλοι κατέχουν θέση εξουσίας, άρα προστατεύονται από το νόμο περί ευθύνης των πολιτικών, συνεχίζουν τις «δημόσιες σχέσεις» ( αρπαγή ψήφου ελληνιστί ) δια των διάτρητων θεσμών και οι πολλοί πληρώνουν το σπασμένο μάρμαρο και υποφέρουν.
Ατιμωρησία και χρεοκοπία χέρι-χέρι, που μαζί με την υποκρισία του σαπιοσυστήματος δεν άφησαν όρθιο κανένα δημοκρατικό θεσμό. Δικαιολογημένα μας ανήκει ο τίτλος του προτεκτοράτου.
Δεύτερον, ότι και να γίνει στη χώρα μας, τα σκάνδαλα και κουκουλώνονται και συνεχίζονται να παράγονται από τους διεφθαρμένους θεσμούς. Εκτός αν υποθέσουμε, ότι γίνονται μεν σκάνδαλα, αλλά δεν υπάρχουν ένοχοι επί της γης, ή τα 350 δις που φαγώθηκαν, χάθηκαν… δυστυχώς υπάρχει και αυτή η αντίληψη απ΄ αυτούς που έχουν το προνόμιο να προστατεύονται.
Αυτό δείχνει, ότι οι θεσμικοί παράγοντες του προτεκτοράτου αγαπούν την πατρίδα με το δικό τους ιδιαίτερο ( μαφιόζικο ) τρόπο. Είναι ένας «πατριωτικός τρόπος» και αυτός με αρκετούς φανατικούς οπαδούς, όπως φαίνεται.
«Το τελευταίο καταφύγιο των λαμογιών είναι ο πατριωτισμός και ο θεός». Στη χοάνη του πατριωτισμού οι πολιτικάντηδες ( οι έμποροι της πολιτικής ) μας οδήγησαν στη φτωχοποίηση, που συνεχίζεται, θυμίζοντας, ότι όλες οι αποφάσεις τους, ήταν για το καλό της πατρίδας. Τα υπόλοιπα είναι σκευωρίες…
Τρίτον, αυτά τα «μικροσκάνδαλα» των δις Ευρώ στο τομέα της Υγείας, είναι μέρος από το μεγάλο φαγοπότι δεκαετιών. Επακόλουθο, κρίση, φτώχεια, μνημόνια και εποπτεία, αλλά δεν τιμωρήθηκε κανένας πολιτικάντης, εξαίρεση, ο « άτυχος » Άκης, που έχασε την προστασία του περιβόητου νόμου περί ευθύνης πολιτικών. Η ατιμωρησία είναι παρούσα σε κάθε πολιτικό βηματισμό της χώρας και οι πολίτες αισθάνονται ικανοποιημένοι, αφού δεν αντιδρούν…
Τέταρτον, φαίνεται, ότι κάθε σκάνδαλο έχει και «λιανοπωλητές» στις κοινωνικές δομές , δημόσιους λειτουργούς, αξιωματούχους, επαγγελματίες, κ.λ. Στην περίπτωση της Novartis γράφεται ( είναι προς διερεύνηση ), ότι 4.500 γιατροί συνταγογραφούσαν για τα συμφέροντά της, αλλά έχει και άριστους διαχειριστικούς «χονδρέμπορους», που συντονίζουν την επιχείρηση ρεμούλας.
Άρα, ανά πάσα στιγμή, οι πατριώτες χονδρέμποροι, βρίσκουν εύκολα πατριώτες λιανέμπορους διακινητές. Όσο επιδέξιοι διαχειριστές και αν υπάρχουν σ΄ ένα σκάνδαλο χρειάζεται και η μαγιά, οι «στενές σχέσεις» μιας μερίδας εκπροσώπων των ΜΜΕ με τα στελέχη της εταιρείας, το επικοινωνιακό στοιχείο, για χορηγίες, σεμινάρια επικοινωνίας, ταξιδάκια, κ.λ. Κάποιοι τάσσονται στο πλευρό των εμπλεκομένων με φανατισμό και τους αθωώνουν, δημιουργώντας αντίστοιχους φανατικούς οπαδούς, που τους έχουν (κατά)δικάσει εξαρχής.
Οι « στενές σχέσεις» έχουν επιφορτιστεί και με την επικοινωνιακή υπεράσπιση, γι΄ αυτό η μπάλα πετάγεται έξω από τα φίλια μέσα ενημέρωσης, που τυρβάζουνε γι΄ άλλα άσχετα θέματα, ή πιέζουν τη δικαιοσύνη – επικοινωνιακές τεχνικές.
Είναι γνωστό, ότι το σύστημα διαχείρισης της Μαφίας το ερεύνησαν φημισμένα πανεπιστήμια των Η.Π.Α. στις αρχές του περασμένου αιώνα για την ακριβοδίκαια μοιρασιά του, υιοθετώντας τρόπους διαχείρισης, ευκαιρία λοιπόν και για νέα διαχειριστική ικανότητα στα πρότυπα της ελληνικής λαμογιάς.
Πέμπτον, φανερώνει, ότι οι πολιτικάντηδες μας θεωρούν αριθμούς σε δεξαμενές ψήφων. Επόμενο είναι με τέτοιες διεφθαρμένες κοινωνικές δομές, οι πολίτες(;) να επικροτούν τις πολιτικάντικες συνταγές, αντί προσωπικής αξιολόγησης στο βασικό ερώτημα, πώς φτάσαμε στην χρεοκοπία και γιατί συνεχίζεται η κρίση…
Τίθεται, όμως ένα ερώτημα, γιατί κάποιοι πολίτες εμπιστεύονται φανατικά ακόμη πολιτικάντηδες, που χρεοκόπησαν τη χώρα; Θα εμπιστευόντουσαν με την ίδια θέρμη και πάλι μία επαγγελματική συνεργασία με κάποιους ασυνείδητους π.χ. επαγγελματίες; Φυσικά όχι, πολιτικά, γιατί;
Είμαστε οπαδοί, ακόμη και στην πολιτική σαπίλα, γαλουχημένοι, όπως μας θέλουν, σαθρών επιχειρημάτων, εκβιαστικών διλημμάτων, εκβιασμών, ρουσφετιών, που τα χρησιμοποιούν οι «πατριώτες» επικοινωνιακά για να περιπλέξουν τα πράγματα και να την βγάλουν λάδι.
Έχουν προνοήσει και προετοιμάσει το θεσμικό πλαίσιο με πολυνομία, με κακονομία, με νομικά παράθυρα, με δικαιοσύνη αλα καρτ, κ.λ. για να σπαταλούν, να λαφυραγωγούν και να ρουσφετολογούν, ενισχύοντας και επιβραβεύοντας το πολιτικάντικο προφίλ τους, αδιαφορώντας αν η κρίση συνεχίζεται. Κάποτε στην εποχή της παντοδυναμίας της ρεμούλας πρότασσαν την καραμέλα του πολιτικού κόστους.
Έκτον, στα χρόνια της κρίσης φαίνεται καθαρά ότι, αν η ανεξάρτητη δικαιοσύνη στις δεκαετίες , που οι έμποροι της πολιτικής σπαταλούσαν τη δημόσια περιουσία και οι δείκτες της διαφθοράς χτυπούσαν κόκκινο, έκανε αυτό που έπρεπε, σπατάλη και δανεισμός, δανεισμός και σπατάλη, αυτός ο φαύλος κύκλος θα είχε περιοριστεί και ταυτόχρονα εν πολλοίς θα είχε αυτοκαθαριστεί η πολιτική ζωή και δεν θα ήταν σήμερα το ζητούμενο.
Έβδομον, η Υγεία με τη σπατάλη των εκατοντάδων δις, όσο θα θεωρείται εμπόρευμα και όχι αγαθό, όπως και η Παιδεία, θα γεννάει «λιανοπωλητές, χονδρέμπορους καλών επαγγελματικών τρόπων », αλλά και «χρήσιμους ηλιθίους» πιστούς οπαδούς για μια χούφτα ρουσφέτια, που ενισχύουν τις πολιτικές του σαπιοσυστήματος και όποιος αντέξει στο δημιούργημά τους, την πολιτική ζούγκλα από τα εξαθλιωμένα νοικοκυριά.
Μετά από αυτό το σκάνδαλο με τα τεράστια πλοκάμια, οφείλουν, είναι ευκαιρία για Πολίτες, Δικαιοσύνη και Πολιτικοί Πατριώτες να καθαρίσουν τον κόπρο του Αυγέα και να τεθεί η πολιτική ζωή στο πραγματικό της επίπεδο.
Εδώ και τώρα πραγματική κάθαρση, νοικοκύρεμα και να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι και να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα. Αυτό το πατριωτικό σύνθημα, που ακούστηκε στην αρχή της κρίσης, πού πετάχτηκε από «Πολίτες, Δικαιοσύνη και Πατριώτες Πολιτικούς » ;
Καρανάσιος Γεώργιος
